Ik zal het maar meteen ootmoedig toegeven, lezer: ik ben een beetje de tel kwijt geraakt, als het om platen van deze naar Austin uitgeweken Florentijnse. Ik weet zeker dat ik een plaat in huis heb, waarop zij nog de frontvrouw was van een band, die zich “The Dizzyness” noemde en dat ik laten nog minstens zes CD in huis haalde. Dus denk ik dat Giulia ongeveer aan nummer 8 moet zitten, maar erg belangrijk is dat niet: de kwaliteit van het werk dat ze uitbrengt sinds ze naar Austin verhuisde, gaat er met iedere plaat op vooruit en je kunt rustig zeggen dat Giulia zichzelf met iedere plaat een beetje beter weet te positioneren als liedjesschrijfster. Overigens geeft Giulia ook heel leuke kooklesjes op haar website, maar dit geheel terzijde: het is over zangeres en haar nieuwe plaat dat we het moeten/mogen hebben.

Die trekt vanaf de eerste seconde je aandacht en ik mocht na enkele tientallen draaibeurten vaststellen dat de plaat dat de volle 39 minuten en 12 tracks lang moeiteloos doet. Nu is er iets, dat me zegt dat de muziek van Giulia er markant sterk op vooruit is gegaan, sinds ze in zee ging met Gabe Rhodes als producer en multi-instrumentalist. Die mens kan, zo durf ik te denken, een struik dovenetels aanvaardbaar laten klinken en ik lees ook met genoegen dat het duo live de hort op trekt, wat de kwaliteit van de samenwerking alleen maar ten goede kan komen en voor wederzijds muzikaal begrip kan zorgen.

Dat levert op deze plaat bijzondere en fijne momenten op, en dat zijn die momenten waarop de zangkwaliteiten -en die zijn aanzienlijk- samenvallen met de kundigheid die de Italiaanse bijeen gespeeld heeft als storyteller: die vaardigheid is al even sterk ontwikkeld als deze van zangeres. Tel daarbij op het gevoel voor knappe melodieën en het productioneel genie van Rhodes, die de wonderlijkste arrangementen bedenkt en een plejade aan instrumenten laat defileren. Dan krijg je een totaalsom, die ik nergens minder dan “indrukwekkend” durf te noemen.

Of het nu opener “Mad Man on the Moon” betreft, of het heerlijke “Go South”, het schuifelende “Vola Via” of het aan Lucinda herinnerende “The World is in your Heart”, Giulia Millanta kan niet langer bekeken worden als de “new kid on the block”: neen, Giulia hoort er helemaal bij en, paradoxaal genoeg bewijst ze dat nog het meest overtuigend met haar versie van “The Way That You Are” van (E)liza Gilkyson uit die geweldige cassette van haar, “No Commercial Potential”: als je een nummer als dit op zo’n manier kunt brengen, dan ben je een hele grote zangeres, vertolkster en bij uitbreiding weet je dus hoe een topsong in elkaar zit.

Kijk, het risico bestaat dat ik mezelf al eens durf te herhalen als het over Giulia Millanta gaat, maar ik hou me niet in: deze grote dame heeft alweer een dozijn parels opgenomen en ze wil die met ons delen. Jammer genoeg brengt de tournee die ze momenteel in Europa onderneemt, haar alweer niet naar België, maar ik durf er een flinke cent op verwedden dat zulks bij een volgende gelegenheid niet meer aan de orde zal zijn. Ontdek haar, nu ze nog (een beetje) klein en benaderbaar is !

(Dani Heyvaert)